Ο τραυματίας από τροχαίο ατύχημα δικαιούται για όσο διάστημα ήταν ανίκανος για εργασία κάθε εισόδημα που θα αποκόμιζε από την εργασία του.
Για να υπολογίσουμε ποια είναι τα διαφυγόντα εισοδήματα του τραυματία, λαμβάνουμε υπόψη μας το χρονικό διάστημα που ο τραυματίας ήταν ανίκανος για εργασία εξ αιτίας του τροχαίου ατυχήματος και τα εισοδήματα που θα λάμβανε από την εργασία του κατά το διάστημα αυτό κατά το οποίο θα εργαζόταν εάν δεν είχε τραυματιστεί στο τροχαίο ατύχημα.
Από το ποσό αυτό των διαφυγόντων εισοδημάτων θα πρέπει να αφαιρέσουμε κάθε ποσό (όπως κι αν λέγεται: παροχή, επίδομα, επιδότηση κλπ) που έλαβε ο τραυματίας από τον ασφαλιστικό του φορέα (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλπ).
Ο ασφαλιστικός φορέας (ΙΚΑ) δικαιούται να αναζητήσει από τον υπαίτιο οδηγό ό,τι δαπάνησε για διαφυγόντα εισοδήματα προς τον ασφαλισμένο τραυματία του τροχαίου ατυχήματος.
Ας δούμε πώς υπολογίζονται τα διαφυγόντα εισοδήματα από το δικαστήριο σε υπόθεση τροχαίου ατυχήματος με τραυματισμό όπου το θύμα εργαζόταν με μπλοκάκι αποδείξεων με επιχείρηση ταχυμεταφορών κοινώς » κούριερ «. Ο τραυματίας δεν εργαζόταν με σύμβαση εργασίας, δεν ήταν δηλαδή υπάλληλος, αλλά φαινόταν να είναι ανεξάρτητος συνεργάτης της εταιρίας κούριερ, ο οποίος εξέδιδε τιμολόγια παροχής υπηρεσιών προς την εταιρία κούριερ.
Το κατά πόσο αυτή η μορφή απασχόλησης είναι νόμιμη είναι άλλο θέμα… Έχω ήδη σημειώσει το θέμα ως πολύ ενδιαφέρον και υπόσχομαι ότι θα το αναλύσω το όταν το γραφείο μας κατασκευάσει και το site για τις υποθέσεις εργατικού δικαίου!
Υπενθυμίζω ότι έχουμε δει στο παρελθόν πώς υπολογίζονται τα διαφυγόντα εισοδήματα εργάτη τεχνικών και οικοδομικών έργων καθώς επίσης και πώς υπολογίζονται τα διαφυγόντα εισοδήματα υπάλληλου εξωτερικών εργασιών (κλητήρα) . Βέβαια, στις ανωτέρω υποθέσεις επρόκειτο για πολύ σοβαρότερο τραυματισμό με αναπηρία του θύματος και όχι απλώς για περίοδο ανάρρωσης και αποθεραπείας από τραυματισμό χωρίς περαιτέρω συνέπειες για την υγεία του θύματος.
Ας δούμε λοιπόν τη δικαστική απόφαση: Κατά το χρόνο του επίδικου τροχαίου ατυχήματος ο ενάγων συνεργαζόταν σύμφωνα με την από ….. σύμβαση συνεργασίας (έργου) με την επιχείρηση ταχυμεταφορών …, η οποία εδρεύει στην …. και έχει ως αντικείμενο τη διενέργεια ταχυμεταφορών (υπηρεσιών courier). Συγκεκριμένα, η εκ μέρους του ενάγοντος παροχή υπηρεσιών προς την ανωτέρω επιχείρηση είχε ως αντικείμενο τη μεταφορά και διανομή (παράδοση – παραλαβή) εγγράφων και δεμάτων διαφόρων πελατών της ανωτέρω επιχείρησης, την οποία διενεργούσε ο ενάγων, χρησιμοποιώντας Ι.Χ. επιβατηγό αυτοκίνητο ή δίκυκλο μοτοποδήλατο της επιχείρησης, μέσα στα όρια του νομού …, έναντι συμφωνημένης αμοιβής του, ποσού 1.000€ μηνιαίως, πλέον ΦΠΑ.
Τούτο αποδεικνύεται από την ιδιωτική σύμβαση συνεργασίας με ημερομηνία …., η οποία φέρει θεώρηση της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. ….., και από τα υπ’ αριθμόν …… τιμολόγια παροχής υπηρεσιών που προσκόμισε ο ενάγων με επίκληση. Αν δεν είχε λάβει χώρα το επίδικο τροχαίο ατύχημα, το οποίο είχε ως συνέπεια να υποστεί ο ενάγων σοβαρή σωματική κάκωση και να καταστεί ανίκανος για εργασία επί πέντε μήνες, γεγονός που τον ανάγκασε να παραμείνει εκτός εργασίας και να λάβει ισόχρονη αναρρωτική άδεια, πιθανολογείται ότι ο ενάγων θα συνέχιζε να ασκεί την ανωτέρω εργασία του και θα αποκόμιζε την ανωτέρω μηναία αμοιβή του, ποσού 1.000 ευρώ μηνιαίως.
Συνεπώς, εξαιτίας του επίδικου τροχαίου ατυχήματος τα απολεσθέντα εισοδήματα του ενάγοντα από την εργασία του υπολογίζονται σε 5.000€ (ήτοι: 1.000€ χ 5 μήνες = 5.000€). Η ανωτέρω ζημία του αντισταθμίστηκε κατά ένα μέρος με παροχές του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.), στην ασφάλιση του οποίου υπαγόταν. Ειδικότερα, κατά το χρονικό διάστημα από 06.04.2009 έως 06.08.2009, στο οποίο εμπίπτει εν μέρει το ήδη επίδικο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο δεν μπόρεσε ο ενάγων να εργαστεί, επιδοτήθηκε από τον ασφαλιστικό φορέα του Ο.Α.Ε.Ε., στον οποίο υπαγόταν, με το ποσό των 586,41 ευρώ μηνιαίως και, συνολικά, στη διάρκεια των τεσσάρων μηνών, με το ποσό των 2.345,64 ευρώ, (ήτοι: 586,41 χ 4 μήνες = 2.345,64).
Για το ανωτέρω ποσό επιδότησης ο Ο.Α.Ε.Ε. έχει κατά νόμο ευθεία αξίωση εναντίον του υπόχρεου προς αποζημίωση, διότι υποκαθίσταται αυτοδικαίως στην αντίστοιχη αξίωση του ενάγοντος, (βλ. άρθρο 10 § 5 του ν.δ. 4104/1960, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 18 § 1 του ν. 4476/1965, άρθρο 1 του β.δ. 226 της 22.02/21.03. 1973, άρθρο 10 § 5 του ν.δ. 4104/1960, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του από το άρθρο 18 του ν. 1654/1986, ΑΠ 70/2005), και, εφόσον προβάλλεται ισχυρισμός από την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία ότι συντρέχουν οι όροι του άρθρου 47 § 6 του Ν. 3518/2006, πρέπει να αφαιρεθεί από την αποζημίωση που οφείλει η ασφαλιστική εταιρία σύμφωνα με τα άρθρα 928 και 929 ΑΚ, κάθε ποσό που δικαιούται να αξιώσει (και ήδη έλαβε) ο παθών ενάγων για την ίδια αιτία από τον οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης, στον οποίο υπάγεται.
Συνεπώς, η ανωτέρω επίδικη αξίωση του ενάγοντος είναι βάσιμη κατά το μέρος της που δεν καλύφθηκε με επιδότηση του Ο.Α.Ε.Ε., ήτοι κατά το μέρος της που προκύπτει μετά την αφαίρεση του αντίστοιχου ποσού επιδότησης από το ποσό της αποθετικής ζημίας του. Το μέρος της αποθετικής ζημίας, ως προς το οποίο είναι βάσιμη η ανωτέρω αξίωση του ενάγοντος και για το οποίο δικαιούται ο ενάγων να λάβει αποζημίωση, ανέρχεται στο ποσό των 2.654,36 ευρώ, (ήτοι: 5.000 – 2.345,64 = 2.654,36). Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο αποφάνθηκε διαφορετικά ως προς το ανωτέρω ζήτημα, (της αποζημίωσης εξαιτίας αποθετικής ζημίας, την οποία δικαιούται ο ενάγων), έσφαλε, γεγονός που πρέπει να οδηγήσει σε παραδοχή του αντίστοιχου λόγου έφεσης της ασφαλιστικής εταιρίας και σε εξαφάνιση του αντίστοιχου κεφαλαίου της εκκαλούμενης απόφασης.
ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 