Η σύζυγος και τα αδέλφια του θύματος θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος δικαιούνται να διεκδικήσουν χρηματικό ποσό για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν.
Στο τραγικό συμβάν του θανάτου από τροχαίο ατύχημα, η αξίωση αποζημίωσης των συγγενών του θύματος που έχασε τη ζωή του στο τροχαίο ατύχημα καλύπτει κυρίως την χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης των συγγενών.
Το ποσό της ψυχικής οδύνης προσδιορίζεται από το Δικαστήριο ως εύλογο ποσό, αφού προηγουμένως το Δικαστήριο έχει συνεκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά του θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος, το βαθμό υπαιτιότητας οδηγού και θύματος, την περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των μερών, το βαθμό συγγένειας και την ηλικία του θύματος με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής.
Ο θεσμός της χρηματικής ικανοποίησης της ψυχικής οδύνης των συγγενών του θύματος θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος αποσκοπεί να αμβλύνει τον πόνο των συγγενών του θύματος που τους προκαλεί η απώλεια της ζωής του οικείου τους, χωρίς όμως να επιτρέπεται να εμπορευματοποιείται ο πόνος των συγγενών και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης της ψυχικής οδύνης, η οποία δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα.
Οι συγγενείς που δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση ψυχικής οδύνης είναι τα μέλη του νομικού όρου της «οικογένειας του θύματος» . Δεν προσδιορίζονται ειδικότερα από το νόμο, διότι ο σκοπός του νομοθέτη ήταν να μην ορίσει δεσμευτικώς τα όρια του θεσμού της «οικογένειας του θύματος«, ο οποίος ως εκ της φύσης του υφίσταται αναγκαία επιδράσεις από τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις με την πάροδο των ετών.
Κατά την έννοια του όρου της «οικογένειας του θύματος» που απορρέει από το σκοπό της θέσπισης του νόμου, στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενώς συνδεόμενοι συγγενείς του θανατωθέντος, οι οποίοι δοκιμάσθηκαν ψυχικά από την απώλεια του θύματος, η οποία τους προξένησε ψυχικό πόνο, αδιαφόρως αν συζούσαν μαζί με το θύμα του θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος ή διέμεναν χωριστά.
Υπό την έννοια αυτή στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται η σύζυγος του θύματος και τα αδέλφια του θύματος, οι οποίοι σε περίπτωση θανάτωσης από τροχαίο ατύχημα του συζύγου και του αδελφού τους αντίστοιχα δικαιούνται εύλογο ποσό χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης .
Το ποσό της ψυχικής οδύνης που δικαιούνται η σύζυγος και τα αδέλφια του θύματος θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος ανήκει στην κρίση του Δικαστηρίου, αλλά υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο από τον Άρειο Πάγο ως προς το αν είναι όντως ανάλογο προς την απώλεια που η σύζυγος και τα αδέλφια υπέστησαν από το θάνατο του οικείου τους προσώπου.
Στην υπόθεση που θα δούμε ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι το Εφετείο ορθώς επιδίκαζε για τη χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης της συζύγου του θύματος το ποσό των 100.000€ και σε κάθε αδελφή του θύματος ποσό ψυχικής οδύνης 60.000€.
Πρωτοδίκως τα αντίστοιχα ποσά ψυχικής οδύνης ήταν 40,000€ για τη σύζυγο και 20.000€ για κάθε αδελφή, αλλά η εφετειακή απόφαση αύξησε τα ποσά της ψυχικής οδύνης ως ανωτέρω.
Επί αυτής της αυξήσεως των ποσών ψυχικής οδύνης έκρινε ο Άρειος, Πάγος με το ακόλουθο σκεπτικό της απόφασης του:
«Στην προκειμένη περίπτωση, το Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, δικάζοντας επί της έφεσης του εκκαλούντος ΝΠΙΔ με την επωνυμία » Επικουρικό Κεφάλαιο » και της αντέφεσης που άσκησαν με τις προτάσεις τους οι εφεσίβλητοι και ήδη αναιρεσίβλητοι κατά της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου με την οποία έγινε κατά ένα μέρος δεκτή η αγωγή αποζημίωσης από αδικοπραξία από θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα των αναιρεσιβλήτων και επιδικάστηκε σε αυτές χρηματική ικανοποίηση ως αποζημίωση για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από το θάνατο συγγενούς τους ( συζύγου και αδελφού ) ποσό 40.000 ευρώ για την πρώτη και ποσό 25.000 ευρώ για καθεμία των λοιπών, απέρριψε κατ’ ουσίαν την έφεση και δέχτηκε την αντέφεση, επιδικάζοντας, αντίστοιχα, ποσά 100.000, 40.000, 40.000 και 40.000 ευρώ για την ίδια αιτία.
Αρνήθηκε δε να εφαρμόσει τις ανωτέρω διατάξεις του Ν. 4092/2012 ως αντίθετες στο Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την ΕΣΔΑ.
Έτσι που έκρινε το Εφετείο δεν παραβίασε το νόμο και πρέπει οι από το άρθρο 559 αριθμ. 1 Κ.Πολ.Δ. αντίθετοι δεύτερος και τρίτος κατά σειρά λόγοι της αναίρεσης να απορριφθούν ως αβάσιμοι.»
Σε άλλες αναρτήσεις μας είχαμε εξετάσει τις περιπτώσεις επιδίκασης ποσών ψυχικής οδύνης από θάνατο συνεπιβάτη και ποσού ηθικής βλάβης πεζού.
Πατώντας το σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να μας στείλετε τις απορίες σας και τα ερωτήματά σας για κάθε ζήτημα αξιώσεως ψυχικής οδύνης που σας απασχολεί.
Εναλλακτικά μπορείτε να συμπληρώσετε την φόρμα επικοινωνίας που ακολουθεί.
ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 