Δικαστική απόφαση κρίνει για την ηθική βλάβη σε τραυματισμό (κάταγμα στα πλευρά) από τροχαίο ατύχημα και για την αποζημίωση της βελτιωμένης διατροφής του τραυματία.
Το δικαστήριο επιδικάζει το ποσό των 12.000€ ως αποζημίωση(ορθότερα ως χρηματική ικανοποίηση) για την ηθική βλάβη του παθόντος, ο οποίος νοσηλεύτηκε δύο φορές προς αντιμετώπιση των συνεπειών από το κάταγμα στα πλευρά του.
Ο τραυματίας λαμβάνει επίσης αποζημίωση 480€ για τη δαπάνη λήψης βελτιωμένης διατροφής προς ταχύτερη πώρωση του κατάγματος στα πλευρά.
Το δικαστήριο κρίνει ότι ο τραυματίας φορούσε ζώνη ασφαλείας με το σκεπτικό ότι εάν δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας είτε θα είχε πεταχτεί έξω από το αυτοκίνητό του είτε θα είχε υποστεί διαφορετικές σωματικές βλάβες λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης που είχε ως συνέπεια την καταστροφή του αυτοκινήτου του
Ας δούμε τα ζητήματα αυτά μέσα από τη δικαστική απόφαση για την αποζημίωση του τραυματία :
Από το επίδικο τροχαίο ατύχημα ο ενάγων τραυματίσθηκε και μεταφέρθηκε στο ….. νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη κάταγμα πλευρών, κάταγμα 9ης πλευράς και ρήξη διαφραγματοκήλης αριστεράς. Στο ανωτέρω νοσοκομείο παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι και τις ….., οπότε και έλαβε εξιτήριο, παραμένοντας έκτοτε επί 13 ημέρες, περίπου, στην οικία του.
Εισήχθη εκ νέου στο νοσοκομείο ….., όπου και παρέμεινε άλλες 11 ημέρες. Στο τελευταίο ως άνω νοσοκομείο υποβλήθηκε σε λαπαροτομία, με ανάταξη των προεξεχόντων σπλάχνων, ενώ τοποθετήθηκε σε αυτόν πλέγμα, για την κάλυψη του ελλείμματος στο διάφραγμα. Επιπλέον, υποβλήθηκε σε θωρακοτομία, ήτοι σε τοποθέτηση σωλήνα BILLAW, για την παροχέτευση αντιδραστικού υγρού από τη θωρακική κοιλότητα.
Κατά την έξοδό του, συστήθηκε από τους θεράποντες ιατρούς και χρήση αναρρωτικής αδείας δύο μηνών.
Από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι στην πρόκληση, αλλά και σε κάθε περίπτωση, στην έκταση του τραυματισμού του ενάγοντα συνετέλεσε το γεγονός ότι ο ενάγων δεν φορούσε κατά το χρόνο του τροχαίου ατυχήματος ζώνη ασφαλείας.
Αντιθέτως, στην προαναφερόμενη έκθεση αυτοψίας βεβαιώνεται ότι τόσο οι δύο οδηγοί που ενεπλάκησαν στο τροχαίο ατύχημα όσο και η συνεπιβάτης του αυτοκινήτου του πρώτου ενάγοντος φορούσαν κατά την οδήγηση ζώνη ασφαλείας.
Είναι δε απολύτως βέβαιο, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ότι λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης και της μετατροπής σε άμορφη μάζα του αριστερού τμήματος του αυτοκινήτου του ενάγοντος, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, ότι εάν ο ενάγων δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας κατά το χρόνο του επίδικου τροχαίου ατυχήματος, θα είχε εκτιναχθεί έξω από το αυτοκίνητό του και δεν θα είχε τραυματισθεί σοβαρά στα προαναφερόμενα σημεία του σώματός του μόνο από τη στρέβλωση των μεταλλικών μερών του αυτοκινήτου του.
Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου δεν αναιρείται από την κατάθεση της μάρτυρα των εναγομένων, αδελφής του πρώτου εναγομένου και συνεπιβαίνουσας στο αυτοκίνητό του κατά το χρόνο του ατυχήματος, η οποία κατέθεσε αυτολεξεί στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου: «Όταν κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο, είδαμε τον κ. …… να κάθεται στο κάθισμά του, μιλήσαμε μαζί του, δεν γνωρίζω αν φορούσαν ζώνες».
Τα ίδια ακριβώς δέχτηκε και η εκκαλουμένη, αναφορικά με τη χρήση ζώνης ασφαλείας από τον ενάγοντα κατά το χρόνο του τροχαίου ατυχήματος, εκτιμώντας ορθά τις αποδείξεις, απορριπτομένου του τρίτου λόγου εφέσεως του πρώτου εναγομένου, ως ουσία αβάσιμου.
Περαιτέρω, για την ταχύτερη αποκατάσταση της υγείας του ενάγοντος, λόγω της φύσης του τραυματισμού του, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε σχετική σύσταση του θεράποντος ιατρού του, σύμφωνα, όμως, με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ο τελευταίος είχε ανάγκη για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο των δύο μηνών από την τελευταία έξοδό του από το νοσοκομείο βελτιωμένης διατροφής, πλούσιας σε θρεπτικά συστατικά, με συνέπεια να δαπανήσει για το λόγο αυτό και πέραν της συνήθους διατροφής του, το ποσό των 8€ ημερησίως και συνολικά το ποσό των (60 ημέρες Χ 8€ =) 480€. Τα ίδια ακριβώς δέχτηκε και η εκκαλουμένη, αναφορικά με τη λήψη βελτιωμένης διατροφής από τον ενάγοντα, εκτιμώντας ορθά τις αποδείξεις.
Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, αποδείχθηκε, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ότι ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, λόγω της στεναχώριας την οποία δοκίμασε και της ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκε, κυρίως από το σοβαρό τραυματισμό του (κάταγμα στα πλευρά), τις χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες υποβλήθηκε και το χρόνο, κατά τον οποίο παρέμεινε κλινήρης, ανήμπορος να αυτοεξυπηρετηθεί, μη γνωρίζοντας εάν θα επανέλθει στην προ του ατυχήματος κατάσταση της υγείας του, δεδομένης και της ηλικίας του (63 ετών κατά το χρόνο του τροχαίου ατυχήματος), αλλά και από τη θέα της ολοσχερούς καταστροφής του αυτοκινήτου του.
Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την έκταση και τη σπουδαιότητα των σωματικών βλαβών του ενάγοντος, το χρόνο διάρκειας της ανικανότητάς του να αυτοεξυπηρετηθεί, το ψυχικό και σωματικό του άλγος και ταλαιπωρία, σε συνδυασμό και με την υλική ζημία που υπέστη, εξ αιτίας της καταστροφής του αυτοκινήτου του, αλλά και το βαθμό και το είδος της υπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου, καθώς και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των μερών (πλην της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική) κρίνει ως εύλογο ποσό χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης του ενάγοντα το ποσό των 12.000€.
ΑΣΛΑΝΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ 
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.