Πώς αποζημιώνονται οι υπηρεσίες που παρέχει η σύζυγος ως αποκλειστική νοσοκόμα στον τραυματία από τροχαίο σύζυγο; Δημιουργούν αξίωση αποζημίωσης του τραυματία για υπηρεσίες τρίτου προσώπου;

Η απάντηση είναι ναι! Οι υπηρεσίες φροντίδας του τραυματία από τη σύζυγό του δημιουργούν αξίωση αποζημίωσης για μία πλασματική δαπάνη, για μία δαπάνη δηλαδή που έπρεπε να γίνει για να αποθεραπευτεί ο τραυματίας αλλά στην πραγματικότητα δεν έγινε, κυρίως διότι ο τραυματίας δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά στο βάρος της δαπάνης. Για το λόγο αυτό η δαπάνη εξοικονομήθηκε μέσω της δωρεάν φροντίδας του τραυματία από τη σύζυγό του.

Τα δικαστήρια ορθώς αναγνωρίζουν ότι η φροντίδα της συζύγου προς τον τραυματία πρέπει να αποζημιώνεται διότι ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να ανταποκριθεί οικονομικά στη δαπάνη αποκλειστικής νοσοκόμας για πολλές ημέρες νοσηλείας.

Εύλογα το σχετικό ρόλο θα ασκήσουν εκ περιτροπής η σύζυγος, η μητέρα, η αδελφή κλπ και μόνο κατ’ εξαίρεση (πχ τις πρώτες νύχτες νοσηλείας ή μετά από χειρουργική επέμβαση) θα υπάρξει πραγματική δαπάνη υπηρεσιών αποκλειστικής νοσοκόμας.

Επιπλέον, όλοι μας, άρα και οι δικαστές, γνωρίζουμε ότι μία από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες που υφιστάμεθα μετά από ένα τροχαίο ατύχημα με (θεραπεύσιμο πάντως) τραυματισμό δικού μας ανθρώπου είναι η νοσηλεία, η αποθεραπεία και η εν γένει φροντίδα και περιποίηση που απαιτούνται για το τραυματισμένο μέλος της οικογένειας μας.

Όλη αυτή η φροντίδα και η περιποίηση πρέπει να αποζημιώνεται είτε παρέχεται από επαγγελματία νοσοκόμα (για τους ελάχιστους που έχουν την οικονομική δυνατότητα να ακολουθήσουν αυτή τη λύση) είτε παρέχεται από εμάς τους ιδίους καθ’ υπέρβαση των δυνάμεων μας.

Τα ελληνικά δικαστήρια αναγνωρίζουν την ανάγκη αποζημίωσης για τις υπηρεσίες τρίτου προσώπου που παρέχονται προς το θύμα από την ίδια την οικογένεια του σε ρόλο αποκλειστικής νοσοκόμας.

Είναι όμως φειδωλά τόσο ως προς το ποσό της ημερήσιας αποζημίωσης για τις υπηρεσίες του συγγενή ως «αποκλειστικής νοσοκόμας» όσο και ως προς τη χρονική διάρκεια που αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πραγματική ανάγκη για την παροχή αυτών των υπηρεσιών από τη σύζυγο ή τους συγγενείς.

Στην κατωτέρω δικαστική απόφαση θα δούμε ότι το δικαστήριο έκρινε πως η σύζυγος περιποιήθηκε το σύζυγό της για 12 ημέρες στο νοσοκομείο και για άλλες 33 ημέρες στο σπίτι τους παρέχοντας προς αυτόν υπηρεσίες τρίτου προσώπου | αποκλειστικής νοσοκόμας. Ο τραυματίας με την αγωγή αποζημίωσης σωματικών βλαβών διεκδικούσε ημερήσια αποζημίωση 90€ για διάστημα 4 μηνών για τις υπηρεσίες που έλαβε από τη σύζυγό του.

Το δικαστήριο έκρινε ότι ο τραυματίας που εξοικονόμησε τη δαπάνη αποκλειστικής νοσοκόμας χάρη στη φροντίδα της συζύγου του δικαιούται αποζημίωση 40 ευρώ ημερησίως επί 45 ημέρες ωσάν να είχε απασχολήσει αποκλειστική νοσοκόμα.

Εάν ο τραυματίας είχε όντως χρησιμοποιήσει υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας θα κατέβαλε περί τα 50€ σύμφωνα με το νόμο μόνο για την πρωινή 8ωρη βάρδια. Εάν απασχολούσε αποκλειστική νοσοκόμα και το απόγευμα, θα κατέβαλε άλλα 50€ ευρώ. Αν απασχολούσε αποκλειστική νοσοκόμα και τη νύχτα. θα κατέβαλε περί τα 90€, για να μην μιλήσουμε για Κυριακές και αργίες κατά τις οποίες θα έπρεπε να καταβάλει προσαύξηση 75% επί των ανωτέρω ποσών.

Υπάρχουν λοιπόν πολλοί σοβαροί λόγοι και πληθώρα πειστικών επιχειρημάτων προς τα ελληνικά δικαστήρια προκειμένου οι δικαστές να αναβαθμίσουν την αποτίμηση της αξίας των υπηρεσιών που παρέχουν η σύζυγος ή οι συγγενείς στον τραυματία τροχαίου ατυχήματος και να μην υποβαθμίζουν την αξία ή τη διάρκειά τους.

Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ιδιαιτέρως δύσκολο, επειδή θα πρέπει πρακτικά να αναμείνουμε τη χρονοβόρα διερεύνηση των συνθηκών ενός τροχαίου ατυχήματος από την ποινική διαδικασία προτού προβούμε σε έγερση αξιώσεων αποζημίωσης, να επιτύχουμε προκαταβολή δαπανών προς τον τραυματία προκειμένου αυτός να λάβει πραγματικά υπηρεσίες από αποκλειστική νοσοκόμα.

Ας δούμε τώρα τα πραγματικά περιστατικά περίπτωσης τραυματισμού από τροχαίο ατύχημα όπου τη φροντίδα στον τραυματία παρείχε η ίδια η σύζυγος του και ας δούμε πώς υπολογίστηκε η αποζημίωση μέσα από το απόσπασμα της ενδιαφέρουσας δικαστικής απόφασης που ήδη αναφέραμε:

Αποδείχθηκε περαιτέρω, ότι ο ενάγων κατά το χρονικό διάστημα της νοσηλείας του στο προαναφερόμενο Νοσοκομείο, ήτοι από ….. έως και …… (χρονικό διάστημα 12 ημερών), αλλά και στη συνέχεια μέχρι και τις ….. (χρονικό διάστημα επιπλέον 33 ημερών) στην οικία του, όχι όμως και για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα από …. μέχρι …. (χρονικό διάστημα 2,5 μηνών) όπως ισχυρίζεται με την αγωγή του, αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί λόγω του κλινοστατισμού και είχε ανάγκη από τις υπηρεσίες τρίτου προσώπου.

Το έργο της αποκλειστικής νοσοκόμου το ανέλαβε η σύζυγός του, η οποία πρόσφερε σε αυτόν επί καθημερινής βάσης τις σχετικές πρόσθετες υπηρεσίες καθ΄ υπέρβαση των ορίων της συνήθους ηθικής υποχρέωσής της απέναντι στο σύζυγό της.

Για τις υπηρεσίες αυτές, εάν απασχολούσε με αμοιβή τρίτο πρόσωπο, ο ενάγων θα κατέβαλε ημερησίως το ποσό, το οποίο συνήθως καταβάλλονταν σε ανάλογες περιπτώσεις για την προσφορά των ίδιων υπηρεσιών, ήτοι το ποσό των 40 ευρώ και συνολικά θα κατέβαλε για το ανωτέρω χρονικό διάστημα το ποσό των ( 12 ημέρες + 33 ημέρες =45 ημέρες Χ 40€=) 1800€.

Το παραπάνω ποσό ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει, έστω και αν πράγματι δεν το κατέβαλε στη σύζυγό του, διότι η μη καταβολή αμοιβής στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει σε ωφέλεια των υπόχρεων προς αποζημίωση και σε αποφυγή απ’ αυτούς της σχετικής αποζημίωσης.

Το πρωτοβάθμιο, επομένως, Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι ο ανωτέρω ενάγων δικαιούται το ίδιο ποσό ως αποζημίωση για την αναγκαία απασχόληση της συζύγου του και την προσφορά εκ μέρους της των υπηρεσιών της ως αποκλειστικής νοσοκόμας κατά το παραπάνω χρονικό διάστημα ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, γι’ αυτό και πρέπει τόσο ο συναφής τέταρτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο ενάγων υποστηρίζει ότι δικαιούται ως αποζημίωση για την αναγκαία απασχόληση της συζύγου του και την προσφορά εκ μέρους της των υπηρεσιών της αποκλειστικής νοσοκόμου το ποσό των 90 ευρώ ημερησίως κατά το χρονικό διάστημα από ….. έως …. και επιπλέον το ίδιο ποσό ημερησίως κατά το χρονικό διάστημα από … μέχρι …. (συνολικό χρονικό διάστημα 4 μηνών), όσο και ο συναφής λόγος της αντέφεσης των τρίτου και τέταρτης των εφεσιβλήτων με τον οποίο οι τελευταίοι υποστηρίζουν ότι δεν έπρεπε να επιδικασθεί καθόλου το αξιούμενο ποσό, άλλως να επιδικασθεί μικρότερο ποσό πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.

Έχουμε ξαναπεί ότι η ελληνική νομοθεσία παρέχει τη σχετική αξίωση αποζημίωσης στον τραυματία τροχαίου ατυχήματος και όχι στο συγγενή που πραγματικά φρόντιζε τον τραυματία όπως θα ήταν το ηθικά σωστό

Επίσης έχουμε ήδη δει περιπτώσεις αποζημίωσης τραυματία για υπηρεσίες τρίτου προσώπου | αποκλειστικής νοσοκόμας στις οποίες τις υπηρεσίες πρόσφεραν η μητέρα και ο αδελφός του θύματος, μόνο η μητέρα του θύματος. Φυσικά την αποζημίωση δικαιούταν και εισέπραξε ο ίδιος ο τραυματίας